سریال آرام اما پیوسته این پرسش را پیش می‌کشد: آیا آن‌چه در پی‌اش هستیم، واقعاً وجود دارد؟ یا فقط کلمه‌ای است بی‌معنای مشخص که تنها با کلماتی گنگ‌تر از خود تفسیر می‌شود؟

یکی از عوامل اصلی این افول، تحولات ساختار حکمرانی فرهنگی در ایران است. در سال‌های گذشته، تمرکز سیاست‌گذاری فرهنگی در نهادهای دولتی و شبه‌دولتی، عملاً عرصه فعالیت انجمن‌های مستقل را محدود و نقش آنها را به واحدهای اجرایی و برنامه‌محور تقلیل داده است.

بر اساس تعاریف سازمان یونسکو و کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل (UNCTAD)، صنایع خلاق مجموعه‌ای از فعالیت‌های اقتصادی هستند که ریشه در خلاقیت فردی و مهارت دارند و از طریق تولید و بهره‌برداری از دارایی‌های فکری، هم ارزش فرهنگی و هم ارزش اقتصادی ایجاد می‌کنند.

تأسیس سازمان زیباسازی شهرداری مشهد، نه‌تنها می‌تواند با تمرکز وظایف و منابع، ساختار حکمرانی شهری را در حوزه سیما و منظر ارتقا دهد، بلکه به‌عنوان نهاد سیاست‌گذار، ناظر و بهره‌بردار صنایع خلاق هنری، زمینه را برای مشارکت هنرمندان، معماران، طراحان و گروه‌های مردمی در تولید محتوای بصری و محیطی شهر فراهم می‌کند.