قانون کپی‌رایت در ایران یک چارچوب قانونی اولیه برای حمایت از خلاقیت و آثار هنری فراهم کرده است، اما ضعف‌های قانونی، اجرایی، فرهنگی و فناوری باعث شده این حمایت ناکافی باشد.

اثری که ماندگار است، حتی اگر کوچک باشد. گاهی یک تصمیم درست، یک جمله‌ی به‌موقع یا یک تغییر کوچک در مسیر، می‌تواند زندگی یک تیم، یک سازمان یا حتی یک نفر را برای همیشه تغییر دهد.

سریال آرام اما پیوسته این پرسش را پیش می‌کشد: آیا آن‌چه در پی‌اش هستیم، واقعاً وجود دارد؟ یا فقط کلمه‌ای است بی‌معنای مشخص که تنها با کلماتی گنگ‌تر از خود تفسیر می‌شود؟

یکی از عوامل اصلی این افول، تحولات ساختار حکمرانی فرهنگی در ایران است. در سال‌های گذشته، تمرکز سیاست‌گذاری فرهنگی در نهادهای دولتی و شبه‌دولتی، عملاً عرصه فعالیت انجمن‌های مستقل را محدود و نقش آنها را به واحدهای اجرایی و برنامه‌محور تقلیل داده است.