یکی از عوامل اصلی این افول، تحولات ساختار حکمرانی فرهنگی در ایران است. در سال‌های گذشته، تمرکز سیاست‌گذاری فرهنگی در نهادهای دولتی و شبه‌دولتی، عملاً عرصه فعالیت انجمن‌های مستقل را محدود و نقش آنها را به واحدهای اجرایی و برنامه‌محور تقلیل داده است.

بر اساس تعاریف سازمان یونسکو و کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل (UNCTAD)، صنایع خلاق مجموعه‌ای از فعالیت‌های اقتصادی هستند که ریشه در خلاقیت فردی و مهارت دارند و از طریق تولید و بهره‌برداری از دارایی‌های فکری، هم ارزش فرهنگی و هم ارزش اقتصادی ایجاد می‌کنند.

تأسیس سازمان زیباسازی شهرداری مشهد، نه‌تنها می‌تواند با تمرکز وظایف و منابع، ساختار حکمرانی شهری را در حوزه سیما و منظر ارتقا دهد، بلکه به‌عنوان نهاد سیاست‌گذار، ناظر و بهره‌بردار صنایع خلاق هنری، زمینه را برای مشارکت هنرمندان، معماران، طراحان و گروه‌های مردمی در تولید محتوای بصری و محیطی شهر فراهم می‌کند.